Pas als je de duisternis durft aan te kijken, ga je het licht zien

We gaan een hele uitdagende (en misschien zelfs wel donkere) tijd tegemoet.

De overheid heeft daar officieel het startsein voor gegeven.

Het startsein voor een samenleving waarin je ‘ineens’ niet meer zo vrij bent.

Maar het is niet ‘ineens’. De signalen waren er natuurlijk al veel eerder. Maar wat ik me de hele tijd afvroeg was; Hoe kon het dat zoveel mensen het niet wilden zien?

Ik heb me er lang over verbaasd.

Mensen die ik hoog heb zitten, een zekere mate van intelligentie hebben, en normaal gesproken een goed besef hebben van de wereld.

Hoe kon het dat zij het maar niet zagen wat er momenteel écht aan de hand is??

En toen kwam ik achter een interessante bevinding.

Het lag helemaal niet aan de mate van intelligentie. Het lag aan de mate waarin ze de duisternis durfden aan te kijken. Van binnen en van buiten.

Want het waren de mensen waarbij het ‘altijd goed gaat’. Althans, naar buiten toe. Ook al zou het van binnen niet helemaal goed voelen, dan zouden ze dat gevoel alsnog liever wegdrukken.

Want dat gevoel toelaten, die duisternis aankijken, dat zou veel pijnlijker zijn.

Dus het was makkelijker om te kiezen voor afleiding.

Toch maar even een Netflix serie opzetten. Even een chocolaatje erbij pakken. En dat moeilijke gesprek maar even niet te hebben.

Allemaal om de duisternis niet toe te laten. Om dat nare gevoel te onderdrukken. Om uit de weg te gaan wat er écht gebeurt.

En het is helemaal niet gek. Want het is nogal wat om te geloven wat er momenteel aan de hand is.

Dat er mensen zijn die graag meer controle willen. Dat het niet meer gaat over alleen de volksgezondheid. En dat we een wereld in gaan waar een QR code (lees; social credit score) straks bepaald tot welke voorzieningen je wel of geen toegang hebt.

Dat is nogal wat. En dus is het beter om weg te kijken. Doet minder pijn.

Is het hun kwalijk te nemen? Nee.

Want het is een patroon wat al generaties op generaties is doorgegeven. Wegkijken. Gevoel onderdrukken. En volgen.

Het is simpelweg makkelijker.

Het is makkelijker om anderen te geloven dan om zelf na te denken. Het is makkelijker om naar anderen te luisteren dan om zelf te kijken. Het is makkelijker om anderen te volgen dan om zelf te leiden.

Dus wat kunnen we doen?

Sowieso begrip tonen. Want de duisternis aankijken is niet leuk. Het is zwaar. Taai.

Maar alleen door mensen te helpen òòk naar die duisternis te kijken, kan er aandacht naartoe gaan.

En alleen als er aandacht naartoe gaat, kan het lichter worden. En alleen als het lichter wordt, kun je iets mooiers (en beters) bouwen.

Dus dat is het tweede wat ons te doen staat; iets mooiers bouwen.

Het is overduidelijk dat ‘onze’ overheid niet naar ons luistert. Je kunt demonstreren wat je wilt, ze lijken er immuun voor. En dus is het nu aan ons. Om samen te komen. Ideeën uit te wisselen. En nieuwe dingen te bouwen.

Om samen nieuw licht te creëren.

Om je eigen plan te trekken. Om te zoeken naar mogelijkheden hoe jij je eigen vrijheid weer kunt gaan ervaren. Want dat is de enige manier om hier nu mee om te gaan.

Iets mooiers bouwen.

Dus wat ga jij doen? Wat ga jij doen dat je niet zo afhankelijk wordt van alle maatregelen die er nu zijn en nog gaan komen?

Privé ben ik bijvoorbeeld al meer dan een jaar bezig om m’n eigen community te maken, een stuk land te kopen en te kijken naar manieren om helemaal zelfvoorzienend te worden. Sowieso door m’n eigen energie op te wekken en m’n eigen voedsel te verbouwen (want; de prijzen zullen nóg meer omhoog schieten en er zal schaarste komen. En schaarste betekent vaak; paniek).

Een stuk grond, energie en voedsel is straks het nieuwe goud.

Financieel ben ik al een poos bezig om te kijken naar alternatieven voor geld op de bankrekening. Bijvoorbeeld crypto (want; het huidige financiële systeem staat op klappen en er bestaat een kans dat je straks geen beheer meer hebt over je eigen geld. Daar wil je je op voorbereiden)

Zakelijk ben ik al een aantal jaar bezig om m’n eigen bedrijf steeds verder vorm te geven zodat ik me steeds beter kan aanpassen aan de omstandigheden en niet afhankelijk wordt van maatregelen (want; je wilt niet dat een overheid straks bepaalt wanneer je wel of niet dicht gaat).

Dus dit is de vraag: Wat doe jij om alle ontwikkelingen vóór te zijn?

Je kunt je ogen er niet meer voor sluiten.

Dus bepaal; hoe ga jij zorgen voor je eigen vrijheid? Hoe ga jij iets beters maken? Hoe ga jij zorgen voor die lichtpuntjes?

En wie weet, sluiten al die anderen die de duisternis (nog) niet willen zien, zich dan alsnog bij ons aan.

Omdat we gewoon iets mooiers hebben gebouwd.

Zet ‘m op deze week.